Noordelijke wachtpost

Op ongeveer een halve dag reizen van Muertach-stad ligt de Noordelijke wachtpost. Het kleine hutje dat midden in het moeras staat wordt op dit moment bemand door Ghouls. Omwonende boeren verbouwen hier riet en oogsten olie uit het moeraswater dat ze verkopen aan Muertagh stad.

Gwyndion wandelt door de stad naar plaatsen waar mensen verzamelen zoals de herbergen, marktplaatsen en de academie. Hij stopt er telkens kort om zijn intentie toe te lichten om de gesneuvelde mensen te begraven en zijn hoop dat er nog bewoners zijn die met deze trieste taak willen helpen. Hij vertelt kort tegen iemand dat de ondoden, zeker deze die nog een bewustzijn hadden, met een schokkend gebrek aan respect behandeld zijn en wandelt dan weg met een schop over zijn schouders.

Op één van die plekken loopt hij Lisas tegen het lijf die meteen zorgt dat er een nieuwe groep stadswachten wordt verzameld om de post te bemannen en ook kijkt of er handelaren zijn die de mogelijkheden willen verkennen om de handel opnieuw op te starten (zoals de handelaar René die hij ontmoet heeft op de handelspost zelf op zaterdagavond, maar die ook weer vertrok).
Daarna neemt hij onder andere Azriël op sleeptouw en Sophia om te organiseren of een tweede team met stadswachten en genezers en begeleidende clerics van solar de omgeving kunnen gaan patrouilleren en langs boerderijen en dergelijke kunnen gaan om te kijken hoe het is met de burgers in dorpen en omstreken rondom de stad die wellicht nog affected zijn door de invloeden van de shard of hulp nodig hebben om zaken weer op te bouwen.

Terwijl we dat werk aan het doen zijn heeft Sophia na een tijdje een half uurtje voor zichzelf. Ze besluit alleen de bossen in te lopen naar het veld waar het monster met de zwarte schedel is verdwenen. Meteen voelt ze dat er iets bijzonder voelt en sluit ze haar ogen en zakt ze door haar knieën naar de grond. Ze zit er enkele uren en zo nu en dan komt er een Ghoul kijken uit de herberg. Er lijken zinnen gefluisterd te worden die geen woorden hebben en zon voelt opeens opvallend sterk aan. Om zich heen ziet ze het licht verzamelen en op ongeveer een oppervlakte van 20 bij 20 begint de grond te stralen: het lijkt geheiligd te zijn. Dan lijkt Sophia even overspoeld door een visioen. Ze houdt haar adem in, duwt haar handen op de aarde "Wie ben je? Ik zou je graag ontmoete.." Ze begint te lachen en dan te fronzen. Dan opent ze haar ogen. "Niet alleen Muertagh"

Gwyndion vertelt Lisas zijn plan en vraagt of de weg veilig is en besluit dan met de groep stadswachten mee te gaan. Eenmaal aangekomen verzamelt hij zaden in een zak en begint een graf te graven. Na dikke handschoenen en een doek om zijn mond te wikkelen pakt hij voorzichtig het eerste lichaam op en begraaft dit. Na een paar lagen aarde plaatst hij een handvol zaden in de put alvorens deze volledidig te dichten en 2 takken in X vorm erop te zetten.

Na dat de zon al een beetje begint te zakken, komt er een schaduw achter een stel bomen vandaan en loopt richting het tafereel dat zih afspeelt op de plek waar de lichamen worden begraven. een gemoedelijke stem vraagt, terwijl er een hand op Gwyndion schouder word geplaatst, zal ik je helpen? Kychte staat met een wit weggetrokken gezicht en flinke wallen onder zijn ogen. Kychte glimlacht en begint zwijgend Gwyndion te helpen met de lichamen te bergen. bij elk lichaam die gegraven ligt, maakt Kychte een kort gebaar en een gebed naar the Family en steekt een dagger in de aarde.

Sophia komt de bossen uit lopen met een bedrukt gezicht en ziet Kythe en Gwyndion zitten. Ze lacht breed om Kychte weer te zien. "Je bent er! Hoe gaat het met je? Heb je mijn brief nog ontvangen?".
Dan spreekt ze Gwyndion aan "Ik ben naar de dorpjes in het westen geweest. De dorpelingen waren wel nog bang om hun huizen uit te gaan maar ik heb ze er van overtuigd dat dat niet meer hoeft. Misschien is het raadzaam meer van dit soort boodschappers te sturen voordat heel noordelijk Muertagh alleen nog maar binnen zit? Er moet gezaaid worden voor de zomeroogst.
De dorpelingen hebben daar zelf al de meeste doden in het moeras laten afzakken, zoals daar traditie is. De zielen zouden nu moeten rusten. Ze zullen in ieder geval niet in de Mael belanden nu de zon weer schijnt en dat is het belangrijkste.
De vraag is wel wat we met alle Ghouls gaan doen. Nu Solar waakt zullen hun zielen niet direct gevaar lopen. Azriel gaf aan dat ze nog ongeveer 8 jaar kwalitatief te leven hadden. Zolang ze niemand schaden, en daar lijkt het op, ben ik er voor ze met rust te laten. Het zijn jouw burgers, Kychte, wat denk jij?"

Met een knik, bevestigd Kychte dat hij je brief heeft ontvangen. De Ghouls die er nu nog zijn kunnen accomodatie en begeleiding krijgen vanuit Muertach. Zo kunnen wij hun in de gaten houden en zo hebben hun meer vertrouwen in ons. Gwyndion heeft dit alles opgezet, om de doden te eren. In de brief las ik dat er ook enigheid is bij het oplossen van problemen? Hoe vonden jullie dit als factie Wyvern opgelost werd?


Sophia zegt "Dat lijkt me een goede oplossing" en kucht als ze de vraag over Wyvern hoort. 'laat ik zeggen dat er genoeg te bespreken viel en ik nog steeds koppijn heb. Ik miste je aanwezigheid behoorlijk. De plannen heb ik overigens wel steeds met Cyntha overlegd tot ik zeker was dat ze er hetmee eems was. Uiteindelijk is het vooral op priesters van Shadrach en de hulp en kracht van Solar aangekomen... Ook een oplossing, maar toch. Tovar heeft wel heel lang de shard kunnen beschermen vanuit de elementaire prins. En uiteindelijk hebben onze strijders ieder van ons veilig thuis gekregen. Daar mogen we Lisas en Sorin dankbaar om zijn. Bartho en Saved hebben ook hele rake klappen uitgedeeld. Helaas bleken de monsters voor veel bestendig.

Gwyndion kijkt vermoeid om wanneer hij de hand voelt en bedankt Kychte met een zachte stem en een zwakke glimlach. Hij kijkt wel bezorgd wanneer hij Kychte's gezicht bekijkt en geeft aan dat hij de hulp waardeert maar dat Kychte zichzelf niet te hard mag duwen. Wanneer hij Kychte vastberaden ziet werken vult hij zijn zak terug met zaden, veegt het zweet van zijn voorhoofd en begint de lijken terug met telkens een handvol zaden te begraven. Hij kijkt wat verdwaasd wanneer Sophia begint te praten en schud even zijn hoofd voor naar Kychte en haar te luisteren. Wanneer hij Kychte's vraag hoort lacht hij even groen en zegt dat dit voor zijn gevoel niet als factie opgelost werd en dat hij de waarden van wyvern niet herkend heeft. Iedereen vocht samen ja, maar bepaalde mensen boden geen respect voor de opvattingen van anderen en legden hun eigen wil op. Hij geeft ook aan dat hij niet bepaald een priester is maar dat voor zijn achtergrond het gebrek aan respect voor de doden schokkend is. Hij biedt hierbij het voorbeeld waar Arthuro al lachend een bewuste ondode tot magistraat benoemt alvorens deze zomaar neer te steken terwijl anderen lachen of en gedode ondoden die gewoon door het raam naar buiten gesmeten werden.

Sophia knikt hevig bij Gwyndions verhaal. "We hebben ze nog geprobeerd te begraven maar de lichamen waren al verdwenen. Walgelijk van Arthuro en die priester van Shadrach, en dat heb ik ook meteen uitgeroepen, maar er leek verder uit de factie niet echt een reactie te komen. Heel jammer. We hebben Julia wel kunnen begraven, maar die stond weer op. In het begin hebben we nog lichamen verbrand. Het was ook lastig, maar wat er gebeurde getuigde echt van disrespect. Ik was erg blij toen ik hoorde dat we als groep zouden gaan. Het is te veel voor de lokale bevolking. Sowieso twijfel ik nog steeds enorm aan de noodzaak van hun dood. Otto nam die beslissing voor zichzelf toen hij ze neerstak." dan kijkt ze Gwyndion aan en geeft een bemoedigende aanraking op zijn schouder "je hoeft geen priester te zijn om hun lichamen goed te willen begraven. Dat zou ik onder normaal respect vatten. Ik ben heel blij dat je er zo voor staat. Het siert je enorm."

Later op de avond verschijnt een in zijn cloak gehulde sorin vanuit de bossen. Onder zijn rechter arm draagt hij een zak die er niet heel smakelijk uit ziet. En onder zijn linker arm draagt hij de helm van de eerste kapitein van de handels post. Als hij in de buurt van de graven is stopt hij en gaat even in het gras zitten.

Gwyndion zit onder een boom water uit een veldfles te drinken wanneer hij Soren met een lugubere zak ziet verschijnen. Hij duwt zich recht en wandelt naar Soren, zijn twijfel verdwijnt snel wanneer hij de helm herkent. Hij knielt naast Soren neer en wijst naar de hoek waar de andere soldaten en Chuck begraven zijn.

als de helm op het graf rust en Sorin en Gwyndion even afstand nemen zien ze in de verte Theodore aankomen, zwaar gebogen onder een grote zak op zijn schouder. Als hij de zak neerzet is er een geritsel te horen wat duidelijk zaden of granen zijn. Als Theodore weer opkijkt staat zijn gezicht bedroefd.
Theodore: "ik heb iets ten oosten van hier een van de boeren te ruste moeten leggen, zijn lichaam vertoonde messteken en bijtwonden."  Theodore zijn blik is even afwezig, dwaalt af naar de helm van de kapitein voor hij met een droef blik vervolgt. "in de achterkamer van het huisje vond ik deze zak met zaden voor de nieuwe oogst, ze lijken vrij te zijn van 't stof van de meteoriet. De nabij gelegen akker is onbewerkt en ik denk niet meer geschikt om in te zaaien, ik denk dat de zaden hun werk beter kunnen doen in deze grond waar de idealen: leven, strijdlust, dag en zon door solar zelf gezegend is. Deze kunnen het beste zo snel mogelijk gezaaid worden.

Hoewel ik het met je eens ben dat het daar vast heel goed zal groeien heb ik een visioen gehad waarin er een tempel van Solar stond. Ik denk dat dat nu onze prioriteit moet hebben. Planten op heilige grond is toch een beetje... zonde. Bovendien maakt die 20 bij 20 meter niet zoveel verschil.

Maar onderweg hier naartoe zag ik dat er al wat akkers waren omgeploegd. Daar waren de aanvallen wat minder intens en konden de boeren nog beginnen met de land klaarmaken. Nu de zon warm schijnt zullen de zaden vast goed groeien. Misschien moeten we Kychte maar eens vragen hoe de stad er nu voorstaat met de voedselvoorziening?

Je hebt gelijk, deze grond is door Solar bedoeld voor zijn tempel, ik zal de zaden in kleinere zakken herverdelen en aan de boeren verdelen om hun land mee in te zaaien.
als ik het heb rondgedeeld zal ik komen helpen om mee te bouwen aan de tempel, misschien hebben de boeren ook nog een bijdrage als dank voor de zaden.

(edit 13-2-15)
als Theodore later terugkomt, komt hij met lege handen maar ziet er tevreden uit:
De boeren zijn hun land aan het inzaaien, we kunnen hun ossen lenen voor het bouwen van de tempels als hun akkers omgeploegd zijn en we de ossen ook laten grazen op de velden rondom de stad.

Wanneer hij plots een gegil hoort stopt Gwyndion met het inladen van zijn goederen en rent naar buiten met een getrokken zwaard om te zien wat er aan de hand is. Hij ziet in de verte nog schimmen rennen maar wanneer hij niemand in nood zit trekt hij zich nerveus terug in de handelspost. Voor de zekerheid spreekt hij de aanwezige manschappen aan om te zien of ze meer weten en controleert de barricades.

Sophia komt aanlopen in haar reismantel met een grote tas over haar schouder. De zon is bijna onder en ze ziet in de verte al het licht schijnen in de wachtpost. Ze hoopt dat ze nog tijd heeft om even warm te worden voor de wagen met riet die elke avond naar de stad rijdt vertrekt.

Als ze in de buurt van de wachtpost is roept ze "Hallo? Iemand? Sophia hier!".

Wanneer hij de roep hoort komt Gwyndion naar buiten met een bedrukt gezicht. Hallo Sophia, hopelijk geen problemen onderweg? Ik heb nogal...bedenkelijk...nieuws gehoord van de soldaten, blijkbaar zijn er terug wezens waargenomen bij de krater. Normaal ging ik vandaag terug naar de stad om de academie te bezoeken maar gezien de omstandigheden....Gwyndion zucht en kijkt betekenisvol naar zijn zwaard en de richting van de krater.

"Oh hallo Gwyndion!"" Groet ze lachend als ze hem naar buiten ziet komen. Dan ziet ze dat hij gewapend is en ernstig kijkt.

Sophia kijkt bezorgd en verplaats haar tas van de ene schouder naar de andere. "Heeft Kychte ons gevraagd om te komen? Het heeft ook geen zin allemaal naar dezelfde plaats te snellen als hij alles onder controle heeft. Wat voor wezens heb je het over? Is het ernstig?"

Gwyndion zucht diep en gaat met een hand door zijn haar voor hij Sophia terug aanspreekt. Volgens de soldaten zijn er ghouls bij de krater waargenomen, als ik hen kan geloven zijn ze naar doden aan het "vissen". Wat ze van plan zijn weet ik niet maar ik betwijfel dat het zuivere intenties zijn...Er allemaal naartoe rennen, zeker 's nachts heeft waarschijnlijk weinig zin maar dit kan wel het beste onderzocht worden. Mogelijk kunnen we morgen de krater bezichtigen en kijken hoe we deze wezens, wat ze ook zijn, kunnen verdrijven of mogelijk juist helpen? In tegenstelling tot bepaalde niet ander genoemde personen luister ik liever eerst voor in de aanval te gaan.

Theodore komt aangelopen en loopt op Gwyndion en Sophia af.
zijn gezicht ziet er somber uit, even fonkelen zijn ogen als hij met zijn blik afdwaalt in de verte als bij een herrinering, en vertelt aan Gwyndion en Sophia:

Ik heb ooggetuigen gesproken die in de buurt van de krater zijn geweest en heb ook zelf van een veilige afstand toegekeken; de situatie is helaas vergelijkbaar met onze aankomst op muertach.
als je in de buurt van de krater komt, neemt het aantal ghouls duidelijk toe en er zijn aanwijzigen en verdenkingen dat van de doden die zijn opgevist of enkel kledingstukken en botten achterblijven, anderen later als ghoul naar dezelfde krater komen.

We moeten ze helpen en tot die tijd verdrijven bij de krater voor het probleem zich over anderen uitspreid.
ik zou willen voorstellen alle doden die nog in de krater aanwezig zijn te begraven of in het moeras te laten zinken zodat ze in ere en in ruste blijven .
Voor de ghouls moeten we achterhalen waarom ze dit doen en niet de boeren en mensen blijven wat ze waren zoals de andere ghouls als de postbode en de poetser van de kapitein.

vragend kijkt theodore Gwyndion en sophia aan, afwachtend op hun mening en inzichten.

Gwyndion kijkt gespannen om en legt een hand op zijn zwaard wanneer hij iets hoort later en haalt opgelucht adem wanneer hij Theodore ziet naderen. Zijn opluchting is echter van korte duur en zijn gezicht betrekt terug wanneer hij het verhaal van Theodore hoort.

Ik steun je plan, ik heb me de afgelopen week reeds met vrienden en buurtbewoners bezig gehouden met het bergen van lichamen. Dit was alvast een kleine manier om respect te tonen voor wat ze ooit waren. Wat weerhoudt deze ghouls echter om de lichamen opnieuw op te graven?

Ik vind hun houdige staat overigens uiterst onrustbarend. Ze zijn niet hersenloos zoals anderen die we zagen maar evenmin...juist...als ik het zo mag noemen zoals de postbode. Zou dit een gevolg zijn van hun afstand tot de oorsprong van de ondoden of iets met de shard te maken hebben? Ik wil je alvast helpen maar hoe kunnen we dit veilig doen? Ik ben natuurlijk gelukkig maar hoewel het soms erg nabij was en ik soms wanhoopde is niemand van Wyvern gesneuveld, voor zover ik weet is er bij de krater echter geen beschutting.

Vanachter een groep bomen duikt zich een gedaante op in het zwart gekleed. De gedaante strompelt zich richting de outpost met hier en daar een kuch en een hoest.

Als de gedaante dichterbij komt ziet een ieder het gezicht van een wit weggetrokken en ziekelijke man.

De man komt dichterbij en is te herkennen als Kychte, zijn jaren lijken getekend op zijn gezicht en de ziekte lijkt zijn tol te eisen.

Al strompelend loopt Kychte verder, tot hij op gespreksafstand is van een ieder.

"Goeden avond, beste Theodore, Gwyndion en Sophia" en een lachje komt te voorschijn op het oude gezicht.

"Ik ben zeer blij jullie te zien. ik hoop dat jullie op de hoogte zijn van de gebeurtenissen rond de Krater der Doden?"

Kychte strompelt verder naar een blok waar hij plaats neemt en rust zijn handen op zijn zere knieën.

Gwyndion kijkt bezorgd naar Kychte en wandelt de handelspost met snelle stappen binnen en komt een paar minuten later buiten met een houten plank met daarop een stomende kom en een stuk brood. Hij knielt naast Kychte en biedt hem de plank aan en raadt hem aan om de groentensoep te eten om wat aan te sterken.

Kychte ik weet dat deze plaats je nauw aan het hart ligt maar ...je bent in geen staat om alleen door deze gebieden te reizen. Vertrouw alsjeblieft op ons en zorg eerst voor jezelf, sterk aan en laat ons deze last op zijn minst voor even voor je dragen.

Gwyndion duwt de plank stevig naar Kychte en maant hem nogmaals aan om te eten voordat hij verder gaat. We waren de situatie bij de krater net aan het bespreken. We hebben al geruchten opgevangen van ghouls die er rondzwerven en Theodore vertelde net dat de situatie zelfs lijkt op de situatie hier voor de vernietiging van de shard.

Kychte neemt de soep in ontvangst en ruikt een diep aan de soep. "Hmmm heerlijk" en Kychte begint met eten.

"Gwyndion bedankt"
"Ik wil jullie graag deze last laten dragen, graag zelfs. Ik moet voor mijzelf zorgen op het moment en daarbij zal ik taken moeten laten liggen of overdragen. dus ik wil jullie hierbij vragen of jullie de situatie rondom de krater willen aanpakken?"

Kychte geniet van zijn kom soep en warmt zich aan de kom

"Tevens heb ik een paar Ghouls gesproken en heb hun konijnen en gevogelte aan kunnen bieden, zij waren hier zeer blij mee. Wat hun verder nog van plan zijn doet mij gissen"

Nog een lepel soep gaat naar binnen en Kychte knapt met elke lepel soep een beetje op.

Sophia kijkt bezorgd naar Kychte,
"Kychte, ik weet dat je het liever niet over je gezondheid hebt maar zo kan het niet langer. Ben je al naar Azriel geweest? Zo niet sta ik er op dat we daar nu direct heengaan. Ik kan je eventueel nu wat kracht geven maar ik ben geen echte genezer. Dit is meer dan een verkoudheidje. Als je het net voor jezelf doet, doe het dan voor Muertach. Ze heeft je nodig.

Over de lichamen, we kunnen ze ook... verbranden. Dat deden we op mijn thuiswereld Urbi ook, en ik vind het nog steeds de beste manier. Het bespaart ruimte en het gaat ziektes tegen. Het is alleen niet gebruikelijk hier dus het doen zonder overleg met nabestaanden voelt fout.

We kunnen gelukkig vaststellen dat er veel Ghouls goed functioneren. Wat deze groep doet lijkt me dus ook... apart. Voedsel vinden is niet makkelijk maar ook zeker niet onmogelijk. Met de lente en nieuwe planten zal het nog veel makkelijker worden.
Doen ze het uit gemakszucht? Een zieke gedachtengang? Hopen ze er iets van te winnen? In ieder geval moet het zo snel mogelijk stoppen. Het is walgelijk: voor de overledenen en voor de Ghouls zelf. Dit zijn vlekken die aan je ziel vreten. Ben je met ze in gesprek gegaan Kychte? Hoeveel schat je dat het er zijn? Waar zijn ze nu, overigens?

Als kychte antwoord heeft gegeven op Sophia, vervolgt theodore;

Heb je ook nog kunnen ontdekken of deze ghouls van de krater nog iets gemeenschappelijk hebben? woonplaats, beroep, kleding, plek waar ze heen gaan in het moeras.
er moet een oorzaak of gemeenschappelijk verband zijn waarom ze zich onmenselijk gedragen. bij levenden zou ik het onder een ziekte zoeken, bij ondoden.. .
*theodore zucht diep*
ik ga eens kijken of ik kan ontdekken waar ze heengaan als ze van ons een konijn of ander vlees hebben gekregen.

Kychte zucht en steunt
"Ben bang dat wat ik heb inderdaad geen simpele verkoudheid is, en mijn brieven en bezoeken aan Azriël leveren niks op. Ik krijg geen contact met hem. hij antwoord mijn brieven niet, en elke keer als ik langs ga is hij er niet."

Kychte wijst richting het Noorden "de Ghouls bij de krater rende vanuit de krater naar het Noorden"

Gwyndion tikt tegen zijn wangen en denkt even na.
"Ik vrees dat ik hem zelf ook al een tijd niet meer gezien heb, ik ben hier ook het meeste bezig geweest met het begraven van lichamen. Ik zou je wel graag zo snel mogelijk terug gezond zien, je huidige staat doet me pijn, en de afwezigheid van genezers in deze situatie is evenmin bemoedigend."

Gwyndion haalt in de handelspost een landkaart en spreidt deze over de grond. "Is er iets speciaals in die richting of is het willekeurig? Zouden er schuilplaatsen voor hen zijn of trekt iets hen naar daar? Zoals Theodore zo goed aangeeft is dit allesbehalve normaal gedrag, voor zover ik weet alvast, en dat vind ik nog zorgwekkender dan de hersenloze variant. Ik hoop dat ze geen slechte intenties hebben en dan kunnen we ze hopelijk helpen maar...". Gwyndion zucht en kijkt naar de weinige manschappen die de handelspost resten zelfs na de versterkingen.

Kychte laat zijn vingers over de landkaart glijden en gaat de gehele noordelijke gebied langs.

"Alles wat boven deze noordelijke oupost ligt, is niet meer gescout sinds de burgeroorlog, we hebben niet veel manschappen te spenderen. tevens is de natuur zo veranderlijk dat er constant gekeken moet worden naar veranderingen"

Kychte zijn vinger glijdt nog verder naar het Noorden

"Ik weet dat er op ongeveer 2 weken reizen een andere stad ligt, het contact met deze stad is minimaal. Zij hebben geen problemen gehad met ondoden of burgeroorlogen. de vele handelaren of boodschappers halen de andere stad niet eens, zo gevaarlijk is het gebied in het Noorden"

"Nou kijk, daar heb ik dus voor gestudeerd! Interstedelijke diplomatiek! Derde diplomate Winterkust was ooit mijn titel." lacht Sophia breed. "Stage is op twee maanden niet afgerond. Mijn meester werd neergeschoten, maar ik zou in theorie volleerd moeten zijn."

"Maar eerst ga jij, Kychte, nu nog met me mee naar Muertachstad. Ik ga Azriel zijn bed uit trekken. De kar vertrekt over 5 minuten. We kunnen al snel weer terug zijn met de kar van de vroege ochtend ploeg van de rietploeg. Voor het daglicht gaan we toch nergens heen."

Kychte staat met zuchten op en gaat in de kar zitten om met Sophia mee te gaan naar de stad.

Hij glimlacht nog naar Gwyndion en Theodore, en steekt zijn hand op: "Dag vrienden"

Onderweg valt Kychte in slaap

Gwyndion bladert even in zijn boek en kucht zachtjes. "Sophia van de besprekingen die ik gehoord heb hebben we de komende maand nog andere verplichtingen. Ik vermoed voorts dat het probleem minder de juiste persoon vinden en eerder de juiste persoon er levend laten aankomen is als ik Kychte zo hoor praten...Laten we dan ook niet de ghouls die rondzwerven vergeten. Hoewel het me belangrijk lijkt om hen op de hoogte te brengen. Als jullie me 5 minuten geven kom ik mee, ik wil de academie bezoeken, mijn zakken waren al gepakt." Gwyndion wandelt het gebouw binnen en komt een minuut later wankelend buiten met een zak in elk hand en een stapel boeken onder zijn linkerarm. "In welke mate is dit dorp op de hoogte en kunnen ze hulp bieden, of hebben ze juist hulp nodig?".

Dan komt er in de verte een gedaante aanlopen, als deze dichtbij genoeg is herkennen jullie haar, Mychaela.

"Goedendag, is er misschien nog en beetje soep over?"

Na een paar minuten, komt vanaf de weg een gedaante aangelopen en word al snel herkend als Kychte. Onder zijn armen draagt hij verschillende scrolls en maps.

"Goedendag Mychaela, Kun je me strak even helpen met deze scrolls en maps van de omgeving?"

Op een tafel in de buitenlucht slaat Kychte de scrolls en mappen open en er ontvouwt zich bouwplannen om van deze simpele outpost een betere plek te maken, verbeterde handelspost tot goede wachttorens.

"Lisas heeft deze bouwplannen aangevraagd, en ben zelf maar even gaan kijken hoe of wat. en aangezien jij hier ook bent, kan ik je hulp wel gebruiken"