De Home-stead

"Can you read, priest?!" Spreekt Rafaël met halve woede tegen de wit-geel dragende gestalte die voor hem knielt.

"Can you?" Rafaël pakt met een hand de priester bij zijn gewaad en tilt hem er een stukje aan omhoog. Met de ander pakt hij een stuk perkament met een geschreven tekst tevoorschijn, en houd dit dicht tegen het gezicht van de priester aan.

"Read what it says!"

De priester begint hardop te bidden. Wanneer de naam Solar valt, duwt Rafaël hem met een bijna panische afschuw van zich weg.

"The law has been made clear. Those who wish to follow Solar in my lands, require a permit and even then preaching is forbidden. I hereby sentence you to exile, get this fool out of here, use force if necessary."

Dan lopen twee wachters in op de priester en beginnen hem te verslepen terwijl de priester hardop doorgaat met zijn gebed, op den duur is de man niet meer te horen, los van een plons zodra hij in een ondiep deel van het moeras geduwt word door de twee wachters.

Rafaël zucht van opluchting en loopt de trap van zijn kasteel op, op zijn weg naar binnen een veldfles naar zijn mond halend. Volledig onbewust van het feit dat Kychte Monet in de buurt was.

Kychte stapt de tuin in, en loopt langs de priester die word weggesleept en kijkt hem even na.

Kychte loopt richting het gebouw waar Rafaël uit is gekomen met veel kabaal. hij loopt vlak achter Rafaël aan zonder zich te laten opmerken door de elf.

Als Rafaël zich eenmaal omdraait ziet hij Kychte vlak achter hem staan, met een doordringende blik en wenkbrauwen op onweer.

Kychte kucht een paar keer flink voordat er woorden gezegd kunnen worden.

Rafaël's wenbrauwen fronsen bij het zien van Kychte en de wijze waarop hij Rafaël aankijkt. Even is hij stil terwijl Kychte kucht, wanneer Kychte uitgekucht is duwt Rafaël zijn veldfles in Kychte's handen.

"Je hebt het duidelijk meer nodig dan ik." Rafaël keert zich dan weer om en loopt de poorten binnen en zegt over een schouder naar Kychte.

"Treed binnen, het gaat zo regenen."

Dan Loopt Rafaël door de zaal in en neemt plaats in zijn zetel die veel wegheeft van een troon.

Kychte pakt de veldfles aan en neemt een slok, nog een kuch, maar klinkt beter en gesmeerd.
Kychte loopt achter Rafaël aan en geeft de veldfles weer terug. zijn gezicht ontspannen en vriendelijk.
"Wat was dat voor schouwspel? Daarnet buiten met die priester van Solar"

Kychte kijkt nieuwsgierig naar Rafaël als hij de vraag gesteld heeft

Rafaël neemt met een nu kalmere houding de veldfles weer aan en wijst Kychte naar een luxueuze houten stoel naast hem. En antwoord dan.

"De priester had mijn huisregels gelezen en kwam naar mijn deur om me van gedachten te veranderen en te preken. Hij weigerde te vertrekken toen ik hem de kans gaf mijn woning te verlaten en een vergunning te regelen voor zijn gepreek, en ik was nog geduldig met hem."

Rafaël neemt een slok van zijn veldfles.

"Ik haat mensen die niet horen, noch luisteren."

Kychte kijkt verontwaardigd naar Rafaël, als hij plaats neemt in de luxe stoel naast de elf.
Kychte peinst eventjes en vraagt: "Hoe kijken de dorpelingen naar je keuze voor een strikt beleid omtrent prediken van geloof?"

Kychte gaat wat relaxter zitten in de stoel om Rafaël zijn antwoord af te wachten

Rafaël kijkt Kychte zijwaarts aan.

"Er is gemopper hier en daar, maar weinig directe tegenstand, ze weten dat ik hun niet in hun huizen ga berechten voor het geloven in een god die ze willen, zolang ze bepaalde goden maar van de straat en openbare plaatsen houden. En je zal verbaasd staan wat een herberg met mooie vrouwen kan betekenen voor mopperaars."

Rafaël drinkt nog een slok.

Kychte gaat scheef op zijn stoel zitten

"in plaats van luisteren en een serieuze oplossing te vinden, mits deze er uiteraard is. Zwijg je de mopperaars hun mond met omkoping van mooie barvrouwen?"

Kychte kijkt geïntresseerd

"als ik nu ga mopperen, begrijp ik goed dat ik word weggestuurd met een mooie vrouw?"

Kychte's wenkbrauw trekt op aan een kant

Rafaël lacht luid.

"Is mensen tevreden stellen omkoperij Kychte?"

Dan als Kychte zijn vraag stelt.

"Zou je er genoegen mee nemen, Kychte?"

Rafaël grinnikt, wetend dat de vraag rhetorisch is.

"always quistioning, always"

Kychte kijkt naar Rafaël met een serieuze blik

"jij bevraagt jezelf en anderen ook tot je de kern vindt, daar kun ie denk ik pas vrede mee hebben. En niet met een antwoord als: hier heb je een mooie barvrouw"

Kychte leunt wat meer naar voren

"jij zult genoegen nemen met een half antwoord, zonder te weten of dat waar is, of überhaupt een deeltje waar zou zijn"

Kychte gaat weer terug in z'n stoel zitten

"jij gaat mij niet vertellen dat je tot hier bent gekomen met halve waarheden en genoege neemt met die 'barvrouw' waar jij nu mensen mee tevreden stelt"

Kychte kijkt je nu met een afwachtende blik aan

Kychte krijgt wat in zijn oor gefluisterd van Rafaël

Kychte glimlacht flauw en knikt.

"Ik dank je zeer dat ik welkom ben geweest, maar ik moet er wel weer vandoor. ik moet mij nog voorbereiden op de bijeenkomst"

Kychte stapt uit zijn stoel en maakt een kleine buiging naar Rafaël

Al neuriënd loopt kychte naar de grote deuren en stapt weer naar buiten

**pre-moots 2**

De homestead is rustig, alle banieren zijn weg, alle soldaten nergens te bevinden, en de burgers alleen verblijven nog hier. De elf Rafaël heeft deze plek verlaten, zo blijkt. Het kasteel op de rots echoed van de wind die erdoorheen blaast, en lijkt volledig verlaten.