Solar tempel

Rafaël kijkt door de tempel, naar de muurtekeningen, het altaar, en lijkt afgeleid maar reageerd alsof hij nog steeds zijn volledige concentratie op de vraag had die Sophia stelt.

"Ik kan niet voor Vrouwe Serra's redenen spreken, maar ik gok dat het komt omdat ze zich gestort heeft op een aantal architecturele zaken voor onze reis naar het zuiden."

Dan loopt Rafaël even naar het altaar en kijkt met een lichtelijk moeilijk gezicht omhoog, zijn ogen afschermend zodra hij in het licht staat, dan loopt hij naar een van de muurtekeningen en lijkt deze aandachtig te bestuderen. Dan loopt hij terug richting Sophia en vraagt met een respectvolle toon.

"Is er een antwoord dat ik voor U terug kan dragen, naar Vrouwe Serra?"

Sophia leest de brief en knikt "Als je even wacht schrijf ik het antwoord direct". Ze loopt de trap op naar haar werkkamer en laat Raphael even alleen. Als ze terugkomt geeft ze de brief mee met het bekende zegel van Solar.

"Dankjewel voor het brengen van de brief. Ik wens jullie al het geluk en wijsheid van de wereld toe."

Rafaël die op dat moment aandachtig de muurtekening met het verhaal van Mokshia staat te bekijken, reageerd niet tot Sophia weer terugkeert, in de tussentijd heeft ie meer dan eens een blik van verontrusting naar de muurtekening geboden en is erg gefascineerd door de tekeningen.

Dan als Sophia weer verschijnt en hem de verzegelde brief overhandigt met de woorden van dank en beste wensen, schijnt er in Rafaël een lichte verbazing, het is even stil terwijl hij zoekt naar woorden om mee te reageren en zegt dan.

"Well, uhm thanks... I'm sure Lady Serra will be as happy to hear these words as I am."

Rafaël kijkt wat ongemakkelijk en weet duidelijk niet goed wat hem zojuist overkomen is.

"I... Well, we'll see eachother again when we gather for the journey to the Vortex this autumn. Va Faill, lady Sophia."

Dit laatste zegt hij met een duidelijker gemeend respect dan zijn eerdere woorden. Hij maakt een korte buiging en loopt dan naar de poorten van de tempel en stapt door de poorten heen en verdwijnt onder de schaduwen van de bomen.

Madd loopt samen met Gwyndion al kijkend de tempel binnen. De man laat zijn ogen rond gaan in de grote hal en kijkt zijn ogen uit. Hoe deze mensen zich zo kunnen toewijden aan een god, Madd kijkt verontrust naar de discipelen in de tempel.

"Wat een zonde, dat zulke mensen niet anders meer kunnen dan volgen"

Hij tikt met zijn ellenboog tegen die van Gwyndion en fluistert.
"Moet je die eens zien, met zo'n gewaad zou ik ook niet de tempel durven te verlaten!"

Gwyndion schudt zijn hoofd en fluistert terug "Ik denk dat u wel beter weet dan mensen zomaar op hun uiterlijk te beoordelen. Herinnert u zich uw eigen ervaringen niet? Zelfs daarnet in de academie?"

Hij kijkt rond in de tempel en zwaait naar enkele personen "Goden hebben kracht en kennis. Of ze deze altijd wijs aanwenden is een eindeloos debat maar sommgien vinden troost in hun aanraking, anderen kunnen hun doelen ermee vervullen. Ze maken fouten en dit wordt te vaak miskend maar om elke gelovige als zinloos te bestempelen is even respectloos als sommige goden personen behandelen. Ik heb me eigen ogen servitars en priesters gezien die met gevaar voor eigen bestaan gevochten hebben om anderen te beschermen en genezen."

Madd kijkt beschaamd naar Gwyndion, en pakt de hand van hem.
"U hebt gelijk, ik had dat niet mogen zeggen, wellicht dat ik hem daar nog een over spreek"

Madd laat de hand al snel los van Gwyndion en loop op het altaar af, waar de zon een licht bundel op schijnt.
"Welke God wordt hier aanbeden als ik vragen mag? Het is warm hier en heb het gevoel dat ik bekeken wordt door penetrerende ogen vanuit het licht...!"

Madd legt zijn handen op het altaar en kijkt om naar Gwyndion

Gwyndion kijk rond in de tempel en lijkt iemand te zoeken. "Dit is een tempel van Solar, zijn ideaen zijn strijdlust, levenskracht, het beschermen van zwakkeren. Je zou hem in zekere zin dus een van de lichtgoden van de vortex kunnen noemen. Hij is echter ook een van de 9 getroonde goden....of 8, maar dat is een ander verhaal. Onder deze goden is er een zekere competitie om als machtigste god erkend te worden. Dit heeft als gevolg dat er een zeker politiek spel gaande is tussen de getroonde goden wat regematig negatieve gevolgen durft te hebben."

Madd zijn gezicht vertrekt en snelt zijn handen van het altaar, hij kijkt met afschuw naar het altaar.

De man kijkt links naast hem op de grond "ja jongen ik zou ook grommen en piepen bij de gedachten!"

Madd draait zich om en loopt een stukje de tempel in

"weer de komt de Vortex naar boven in eem gesprek, die plek moet wonderbaarlijk zijn. Goden die strijden voor macht, en wat doen de stervelingen daar dan? Helpen die de goden of strijden hun tegen de goden?"

Gwyndion kijkt met gefronste wenkbrauwen naar Madd "Waarom lijkt u extra aanstoot te nemen van het lichtgod gedeelte?"

Bij de tweede vraag zet Gwyndion zich met een zucht neer in een stoel en vouwt zijn handen "Dat is een moeilijke vraag zonder een duidelijk antwoord. Er spelen zoveel zaken mee tenslotte, is bijvoorbeeld elke strijd tussen de goden negatief? Dat likt me afhankelijk van het doel van de strijd en de manier waarop deze gevochten wordt. Als bijvoorbeeld meer volgelingen en dwang het doel en de methode is dan is er natuurlijk een duideijk probleem. Wanneer elk een maatschappij het beste probeert te ebschermen..ja, dan kan ik daar wel mee leven, deels afhankeijk van hun methodes evenwel"

Gwyndion denkt even na en gaat dan verder "Wat mensen ertegen doen? Sommigen strijden op een dusdanige manier dat de gevolgen ervan soms erger zijn dan de daden van de goden zelf. Anderen volgen de godeling blindelings. Velen bevinden zich ergens tussen. Ik behoor tot de groep die....mja....lastig....Op een zeker niveau heb ik eens terke band verworven, als het gaat over mijn eigen mening, gevoeens en wensen is het echter een complexe situatie gezien recente gebeurtenissen op de vortex."

Madd hoed geen aandacht als Gwyndion aan het vertellen is en loopt langs de muurtekeningen
"Wat maakt een god?"

"Waarom volgen er stervelingen blindelings?"

Madd draait zich naar Gwyndion

"Waarom twijfelt u? Een god, een machtige god, duld toch geen twijfel van zijn volgelingen. En wat levert het u op, om deze god te volgen?"

De man loopt richting Gwyndion, met een enthousiaste blik in zijn ogen

"Neem mij mee naar die Vortex waar jullie over spreken, ik wil met eigen ogen zien hoe dat daar is?!"

"Waarom ze hen blindelings voglen za u hen zelf moeten vragen, ik vermoed dat het sommigen zekerheid biedt..." Gwyndion zucht even en kijkt naar het dak en gaat dan sti verder "Waarom ik twijfel....is dat dan zo uniek? Ik ken zelden zekerheid in mijn leven..Maar als u hierover bedoelt dan heb ik mijn steun verleend omdat de idealen overlapten met mijn eigen waarden, niet voor de god op zich. Ik krijg echter steeds meer eht gevoel dat mijn doelen niet vervudl raken op deze manier en mogelijk zefls een hindernis vormen as ik bepaalde keuzes aanschouw".

Gwyndion lacht even somber "Ik zal u niet tegenhouden om naar de vortex e gaan maar weet wel waar u aan begitn. Reflecteer over de gevaren en staar je niet enkel bind op de mogeijkheden die je er kan vinden"

Madd loopt op Gwyndion af en glimlacht breed
"U kunt mij helpen naar die Vortex, wat uitstekend! Zijn er meerdere die naar de Vortex reizen?"

Met een voldane zucht gaat de man in een stoel zitten en tikt met zijn hand op de honden riem

"Wellicht vindt jij ook je vrijheid jongen..."

Madd slaat dan op tafel met een vuist!

"Hoe kan je toestaan dat je doelen niet vervuld raken? Ben je stervende dat je daar niks meer aan doet?"

De man kijkt Gwyndion diep aan als hij deze laatste vraag stelt

Gwyndion trekt een wenkbrauw omhoog "Er zijn velen die naar de vortex reizen, enkelen die u al ontmoet hebt in de academie, anderen die u mogelijk hier vindt en nog velen anderen"

Gwyndion shuct zijn hoofd bij de vuistslag en kijkt en oncomfortabel bij het lawaai "Wie zegt dat ik daar niets aan doe? Ik maak een afweging, is het meer een hulpmiddel of een hindernis Zaken zijn zelden zo zwart en wit. Als de god waar ik een band mee heb in de weg staat van mijn doelen of deze zelfs bedreigt dan is de keuze snel gemaakt. Ik hoop u alvast te kunnen tonen waar ik respect voor toon en waar ik voor sta" Hierbij tikt hij even op zijn boek.

Madd kalmeert bij het zien van het gebaar op het boek
"Aawh...Heer van de ontdekkende kennis, dat mag ik graag zien"

de man glimlacht weer en zijn ogen stralen rust uit
"Deelt u uw kennis ook met uw god?"

Gwyndion kijkt bedenkelijk en licht beschaamd "Ik heb al gezwegen wanneer ik beter gesproken had, een fout die ik hoop niet meer te herhalen. Of mensen uisteren naar mijn woorden is echter hun eigen keuze. Ik hoop alvast dat ze ze overwegen en met logica antwoorden zodat ik ook mogelijke eigen fouen kan inzien."

Gwyndion lacht even kort "Kennis delen met de god? Recent krijg ik het gevoel dat ik al blij mag zijn as ik enige aandacht van zijn vertegenwoordigster krijg"

Madd staat op van zijn stoel en ijsbeert rond de stoelen
"Uw hart moet spreken, uw hart moet schreeuwen, of mensen er naar luisteren dat is inderdaad hun eigen zaak. Maar...! maar wanneer er iets tegen hun denkwijze word gezegd luisteren ze zeer aandachtig en ben u diegene die fout heeft gedaan...!"

Madd zijn blik vertrekt als onweer
"Mensen moeten zich weer laten leiden door passie, maar ook de passie van een ander. Alleen kom je niet ver, met meer kom je gauw een heel eind"

"Dus als ik het goed begrijp leef jij in de principes van je god, maar een blijk van dank of tevredenheid zit er niet in. En zelfs van de aardse vertegenwoordiging van een godheid komt geen woord of nauwelijks...?"

Gwyndion ijkt wat weg te krimpen in de stoel "Ik vrees dat ik me soms laat overstemmen door de krachtige stemmen van anderen, soms ten onrechte aannemende dat deze meer kennis hebben. Een lastige gewoonte om af te leren.....Maar ik erken er wel de noodzaak van."

Gwyndion lacht zachtjes en schudt zijn hoofd "Neen, dat type persoon ben ik niet. De principes die ik uitdraag zijn deze van mezelf. Gevormd door mijn eigen gemeenschap, mijn interacties met anderen en wat ik dusdanig geleerd heb te waarderen." Hij legt even zijn hand op zijn boek en op zijn hart. "Zolang deze doelen verenigbaar zijn met de godheid was er geen echt probleem, hoewel de methode van ontmoeten niet ideaal was. Ik hoor echter steeds luider een stem in mezelf dat er iets niet klopt....ik woel een zekere weerstand. Daaruit vloeit de twijfel voort. Ik observeer nu of dit mijn eigen twijfel is die spreekt of dat het pad van de god en mijn eigen pad aan het scheiden zijn of zelfs nooit een en hetzelfde pad waren."

"Twijfel, hetgeen dat een extremist niet heeft, en waar menig sterveling van beeft."

Zegt een stem vanuit een nabije schaduw.

"Gegroet Gwyndion, Heerschap."

Zegt een enthusiaste Rafaël die tevoorschijn stapt en een knikje naar Gwyndion, geeft en daarna ook aan Madd.

Gwyndion gebaart met zijn rechterhand naar Rafel en antwoordt "Twijfel, angst en zoveel anderen worden als negatief erveren maar de reden waarom we deze ervaren kan ons zoveel leren"

"Men kan nog zoveel leren, als men maar omarmt wat ze begeren."

Rafaël grinnikt binnenmonds.

"Ik zal bij deze alvast het einde aangeven van slecht poëzie en rijmpjes. Maar om dit filosophische gesprek op een serieuze wijze voort te zetten. Zolang men in acht genomen heeft wat juist en proper is, is men vrij te achtervolgen wat hen begeert, en in zeldzame gevallen zelfs ten kosten van bestaande protocollen en tradities, echt waar, mijn vader zou me op de vingers getikt hebben hiervoor."

Rafaël gaat naast beiden staan en kijkt rustig om zich heen.

Madd knikt naar Rafaël als hij uit de schaduw stapt
"Gegroet heer, wat brengt u hier? En mag ik zeggen dat u er vreselijk uit ziet, weinig geslapen?"

De man kijkt beide mannen aan
"Jullie beide volgen het licht van deze godheid?"

"Jep, de reis vanuit het zuiden naar het noorden is nogal slaap ontnemend, en dat mijn visage er vreselijk uitziet kan ook komen door de littekens. En wat mij hier brengt, de spoedige terugkeer naar de vortex voor mijn factie."

Zegt Rafaël ongemakkelijk gebarend naar het litteken over zijn oog en oor dat een punt mist.

Dan als hem gevraagd word of hij en Gwyndion het licht van deze godheid volgen, kucht hij zachtjes, en trekt hij een lichtelijk moeilijk terwijl hij snel om zich heen kijkt om te kijken of Sophia ergens in de buurt is.

"Laten we zeggen, dat ik mijn... eigen gedachten heb over hoe dingen zouden moeten zijn. Die niet op elk front overeenkomen met wat de god en zijn volgelingen willen."

Hij staart eventjes naar het altaar en kijkt dan verder om zich heen.

Madd kijkt Rafaël en Gwyndion om en om aan
"Jullie volgen allebei een godheid die niet overeenkomt met jullie doelen of ideeën?! Hoe kan dat...? Jullie kunnen toch opelkaar vertrouwen en bouwen dan op een godheid die niks van zich laat horen?"

De man loop naar het altaar en gaat er tegen aan staan

"Een godheid moet zijn volgelingen moed en kennis geven, enkel wat ik hoor is dat deze god alleen maar neemt en niks geeft!"

Madd klimt op het altaar en gaat er op staan

"Luister goed, godheid of niet, interesseert me niet. U zult uw volgelingen moeten steunen en bij elkaar brengen"

Madd steekt zijn vinger uit naar de licht bundel die door het raam naar binnenkomt

"Een god is niets meer dan een sterveling als het erop aan komt. De angst die een god bekruipt is net zo sterfelijk als een van zijn volgelingen. Onthoud dit! En laat dit een waarschuwing voor u zijn!"

Een grote windvlaag vliegt door de tempel en gooit Madd the Dogg van het altaar af op een manier dat hij landt op de vele kussens die in de tempel liggen. Boven aan de balustrade, staat Sophia.

"Dat. is niet respectvol." zegt ze met een heldere stem tegen Madd the Dogg. "En goedendag, Heren. Goed je weer te zien, Gwyndion." vervolgt ze nu met een oprecht glimlach. In de tijd dat Madd opkrabbelt loopt ze naar beneden.

Rafaël kijkt met de hint van een grijns naar hoe Madd van het altaar vliegt.

Hij maakt een korte beleefde buiging naar Sophia.

"Your grace."